Dertien jaar…

Ik was dertien, en samen met een paar vriendinnen was ik op een doordeweekse avond naar de kerk geweest voor bijbelstudie. Het was donker toen we terugfietsten over de Oude Middelhorst. Vlak voor de spoorwegovergang, bij de bushalte die er toen nog stond, lag iemand op de stoep. Een vrouw, zo te zien.

Auto’s reden gewoon voorbij, en wij fietsten ook door. En toen, halverwege de spoorwegovergang, drong het tot me door dat dit geen film was. Dat dat daar echt iemand lag. Dat we iets moesten doen. Stel je voor dat ze dood is, dacht ik. Of stel je voor dat het een val is. Dat er iemand achter de struiken zit te wachten op een onnozel meisje dat erin trapt.

Het bleek een vrouw te zijn. Ze was bewusteloos. Ik was dertien. Ik had geen idee wat ik doen moest. Maar toen wij erbij stonden, stopte er gelukkig een auto. En nog een. Mensen stapten uit. Al snel stond het vol mensen. De dokter werd gebeld. Die kwam al snel. De vrouw bleek diabetes te hebben. Ze kreeg iets te drinken en kwam bij.

Ik fietste naar huis. Wat een eng idee, dacht ik. Dat ik eerst zomaar was doorgefietst.

Corien Oranje

delen

Recommended Posts