Huisbezoek
door Henk Velvis
In een van de kerkplantingsgemeenten was het huisbezoek afgeschaft, zo las ik onlangs. Even voor niet-ingewijden: het huisbezoek dient om de kerkleden aan de tand te voelen over de staat van hun geloofsonderhoud. In plaats daarvan kwamen wekelijkse huiskringen, of ‘life groups’. Totdat bleek dat al te persoonlijke dingen niet in de groep ‘gegooid’ werden. Alsnog werd er naast de huiskringen toch weer een moderne variant van het huisbezoek ingesteld. Een signaal dat zo’n oude beproefde methode toch zo gek nog niet was!
Mij staat nog goed bij hoe het er in de degelijke huisbezoeken van weleer aan toeging. De broeders ouderlingen verschenen nog netjes in het pak, en met tot kerkordelijk vastgelegde hoogte opgeknipt kapsel. Ik herinner mij een bezoek waarbij zich een diepgravende discussie ontspon tussen mijn vader en de broeders (die een stevige sigaar rookten) over ene Karrel Baard. Wat achteraf, zij het iets anders gespeld, een beroemde theoloog bleek. Of beruchte, al naar gelang de gezichtshoek. Vanaf het dressoir keek prof. dr. K. Schilder minzaam glimlachend toe. Wij kinderen hoorden dit alles met ontzag aan. Om na afloop van het bezoek weer af te dalen naar het niveau van een kind, en vervolgens, na enige aandrang, op te stijgen naar onze slaapvertrekken op de bovenverdieping.
Bij ons in Haren worden nog steeds trouw huisbezoeken gebracht door de ouderlingen. Deze heten niet meer broeder zus-of-zo, maar gewoon Piet. Gaan casual gekleed, en rokerij is uit den boze. Laatst nog hadden we een onderhoudend bezoek. De ouderlingen en ik, inmiddels allen de zestig gepasseerd, spraken over de tijd dat het kerkelijk leven nog overzichtelijk was. We hadden het over de knapenvereniging, waar we onze eerste inleiding schreven. En de jongelingsvereniging, waar we elkaar geestelijk de oren leerden wassen. In de kerkdiensten werden nog uitsluitend psalmen en Enige gezangen gezongen, met de nadruk op ‘enige’. Het Liedboek of voorganger daarvan was nog taboe, vanwege baardiaanse invloeden. En van een Opwekking was al helemaal nog geen sprake. Hooguit waren er wat zweverige broeders en zusters die uit de bundel van Johannes de Heer zongen. Zo ging ons gesprek nog enige tijd voort.
Na afloop reageerde mijn vrouw kribbig, dat we weer heerlijk onze stokpaardjes bereden hadden. Het schaamrood vloog mij naar de kaken. Ze had gelijk. Niets nieuws onder de zon dus.
Het moraal van dit verhaal. Beste broeders-huisbezoekers (zusters-huisbezoekers kennen we bij ons helaas nog niet), ofwel Piet, Frank of Berend, weid niet uit over gerenommeerde theologen. En evenmin over kerk-culturele ontwikkelingen van het verleden. Richt je op de staat van het geloofsonderhoud van je schaapjes, en het wel en wee daaromtrent. Het maakt je tot een cultuurkracht van formaat. In tegenstelling tot die cultuur-slampampers van de overkant, zoals een –reeds genoemde- vermaarde theoloog ooit schreef ……………
Recommended Posts
Nei Joar wensen
januari 01, 2025
Ode aan een schaap met vijf poten
december 03, 2024
Column 2
november 02, 2024