Advent, Kyrie Eleison

door

Wat ‘n mooie dag!  Zun schient haal dag al, kin ja aal nait beter!

‘n Bus vol met schoulkinder, terug van ’t raiske,  sikkom thoes, …….. moar din gait alles haildaal mis. Bus rit op baarg mit ’n voart noar beneden, chauffeur trapt op rem, moar d’r gebeurt haildaal niks. Links de hoge rotswaand en rechts ‘n daipe oafgrond en bus roast aal haarder noar beneden. Trappen op rem helpt niks, haildaal niks!  Kinder begunnen te gillen van angst, chauffeur hold stuur stoef vast, ogen stoan hom stief in de kop van inspann’n. Noar links sturen kin nait en noar rechts goapt oafgrond.

En din opains, ……………… ’n leutje jonkje midden op wèg! ‘t Kin nait meer votkommen. Chauffeur wordt als een stain, verkrampt in hail zien wezen. Hol recht dat stuur!
Jong kiekt hom nog even aan, baang? Berusting? Overgoave?

’n Halve tel loater ……………………. leutje jong wordt verbriezeld onder bus. Kinder schraien en chauffeur kiekt verstard veur zich oet. Beneden in dörp rolt bus oet tot stilstand, olders joegen het oet van vreugd!

Chauffeur is ‘n held, hai het onze kinder ja red!……..

Chauffeur stapt oet, asgrauwe zwait stait hom op kop, hai kiekt in ’t rond, kiekt minsen recht in d’ ogen:“Hai was mien zeun, mien ainigst kind…………………..”

En zo is nou onze God! Zo was zien plan van begun oaf aan! Hai stuurde zien Zeun, zien ainigst Kind. Klamp joe toch aan Hom vaast, loat Hom nooit weer lös! Hai werd verbriezeld, veur ons! Geleuf toch in Hom.

Denk doaraan als rolloade tussen de keerzen pronkt!

Jan Damhof

delen

Recommended Posts