Kerkdienst live volgen

Passion

door
23 april 2014
in Columns
625

Toen ik op buienradar keek had ik een klein beetje spijt van mijn besluit om naar The Passion te gaan. Het was nog droog, maar een gigantisch buienfront kwam van over zee precies in de richting van Groningen drijven, alsof alle regen van het hele jaar net deze avond neer zou komen vallen. Gelukkig bezit ik een fantastische regenponcho (voor 50 cent bij Sostrene Grene gescoord), dus ik kan wel een buitje hebben – wat zeg ik, ik was blíj dat ik mijn nieuwe poncho eindelijk eens zou kunnen gebruiken, hij zit daar maar ongebruikt in mijn fietstas. Toen halverwege Groningen de regen met bakken uit de lucht kwam, haalde ik hem uit de verpakking. Hij was van het materiaal waarvan ze de allergoedkoopste vuilniszakken maken, van die vuilniszakken die al scheuren als je ze in de vuilnisbak doet, en hij flapperde luidkeels achter me aan, maar ik bleef droog, dat wil zeggen, mijn romp bleef droog. Mijn armen niet natuurlijk, en de regen stroomde van mijn poncho op mijn spijkerbroek, die daardoor extra nat werd.

We waren een uur te vroeg, maar er waren meer mensen die zich niet hadden laten afschrikken door een buitje. Wat?! Ze hadden allemaal paraplu’s bij zich! Terwijl er op twitter stond dat je zonder paraplu moest komen, zodat anderen ook wat konden zien! De Vismarkt stond al vol, en wij werden naar de Grote Markt gedirigeerd, waar we een fantastische plek vonden op de trappen van het stadhuis, met uitzicht op de pisbakken. Het plein stroomde vol en voller, Beau verscheen op een enorm scherm en riep dat we helden waren, HELDEN, dat we de regen trotseerden en dat hij zooo trots op ons was.
Het begon steeds harder te regenen en er kwamen steeds meer mensen. Ze drongen zich tussen de pisbakken door, leunden er tegenaan, gingen er zelfs op bovenop zitten, en ik vroeg me af of ik de enige was die dat vies vond. De Grote Markt werd een zee van paraplu’s. Twintigduizend mensen die meer dan drie uur in de regen stonden.
Ik ben niet van de festivals, ik houd er niet van om in een mensenmassa op te gaan, de helft van de liedjes kende ik helemaal niet, maar dit was bijzonder. De verhalen, de mensen, het kruis dat voorbij kwam. Bijzonder om een verhaal dat zich tweeduizend jaar geleden afspeelde te zien in een Groningse setting, met mensen van nu. Zo had het kunnen gebeuren, zo echt is het gebeurd. Vriendschap. Verraad. Liefde. Onrecht. Verdriet.
En ik vraag me af, wat zou ik gedacht hebben van Jezus? Zou ik gedacht hebben: dit is de redder van de wereld? Of zou ik denken: een goeroe uut Grunn, dat moet wel bedrog zijn?

Corien Oranje

delen

Recommended Posts