Het dak eraf…

Afgelopen zaterdag liep ik door de supermarkt en viel mijn oog op de voorkant van de krant. Donar was landskampioen geworden en de spelers werden vanaf de grote markt in Groningen toegejuicht. Zelf bezoek ik ook weleens een basketbalwedstrijd.  Niet omdat ik zo’n fan van Donar ben maar omdat ik door een vriend word uitgenodigd. Maar tijdens een basketbalwedstrijd is het 2 uur lang fantastisch! De muziek, enthousiaste en fanatieke spelers, met de supporters is het niet anders. Ze juichen bij een punt en zijn teleurgesteld als hun team achter staat, maar daarna moedigen ze hun team aan om de achterstand weer in te halen.

Ik word aangestoken door dit enorme enthousiasme en door de energie die er vrijkomt. Ik juich mee bij een punt en doe mee met klappen als het spannend gaat worden. Hetzelfde zie ik gebeuren bij andere vrienden die voor het eerst meegaan. Ze hebben nog nooit naar een basketbalwedstrijd gekeken maar bij het eerste punt springen ze op van hun stoel en klappen met de rest mee.

Bij mijn dochters is het niet anders, wanneer ze samen meezingen met een YouTube filmpje van liedjes die ze op school hebben geleerd. Een heerlijke melodie met prachtige teksten over God en hoe je als kinderen met elkaar mag leven. Ze juichen, springen en dansen. Ik vraag mij dan af: wanneer stond ik te juichen voor de Schepper van hemel en aarde? En wanneer heb ik voor het laatst mensen enthousiast heb gemaakt voor onze God? En jij…. wanneer was jouw laatste keer?

 

delen

Recommended Posts