Met stenen gooien

Onlangs haalde de dominee in de preek het verhaal van de overspelige vrouw aan.
De Farizeeën hebben een vrouw bij Jezus gebracht die op heterdaad betrapt is op overspel. Zij willen Jezus in de val lokken door hem te vragen wat ze met deze vrouw moeten doen: stenigen of niet. In dit verhaal staat de – voor bijbel kenners zeer bekende – uitspraak van Jezus: “Wie van jullie zonder zonde is, laat die als eerste een steen naar haar werpen” (Johannes 8:7).

Het is deze uitspraak die mijn gedachten terugvoerde naar een gesprek waar ik een tijd geleden van hoorde. Enkele vrouwen waren met elkaar aan het praten over gescheiden mensen in de gemeente. De een vond dat zuster X beslist niet uit de bijbel mocht voorlezen in de dienst, want ze was gescheiden. De anderen waren het hier mee eens en droegen ook hun steentje bij: “Zuster C zit in een belangrijke commissie. Dat kan toch niet als ze gescheiden is? En broeder P dan? Die heeft best een hoge functie, en hij is ook gescheiden”. Zo kabbelde het gesprek nog even door. Toen ik dit hoorde was ik boos en verbijsterd. Ik dacht: Hoe kan dit? Die dames zijn net zo zondig als al die gescheiden mensen. En hoe durven ze zo’n oordeel uit te spreken? Ze kennen de achtergrond waarschijnlijk niet eens. Ze weten vast niet hoe ontzettend veel strijd er aan een scheiding voorafgaat en hoeveel verdriet het met zich meebrengt. Wat denken die lui wel. Laat wie zonder zonde is de eerste steen maar gooien….

Hola…. Deed ik nu niet precies hetzelfde als die vrouwen? Ik begon ook met stenen te gooien. Al wist ik drommels goed dat ook ik beslist niet zonder zonde ben.
Laten we dus maar niet te snel oordelen. Misschien is het beter om een grote kei te zoeken en daar samen op plaats te nemen en in gesprek te gaan. Laten we niet strenger voor een ander willen zijn dan God zelf. Als wij berouw hebben en God om vergeving vragen, dan geeft hij ons die, of we nu gescheiden zijn of niet. Voor God zijn we allemaal gelijk.

delen

Recommended Posts