Inbrekers

Er wordt de laatste tijd nogal eens bij mij ingebroken. Tot mijn grote verdriet.
De inbrekers nemen telkens één van mijn waardevolste bezittingen mee, namelijk: contact. Wat ik nog het ergste vind is, dat het steeds gebeurt op zondagochtend na de kerkdienst. En de inbrekers zijn mijn eigen broeders en zusters.
Één troost: Ik ben zeker niet de enige bij wie wordt ingebroken.. Het zou dan ook fijn zijn als we er samen iets aan konden doen. Want niemand vindt het toch leuk dat er bij hem of haar wordt ingebroken?

De inbraken melden bij de politie heeft weinig zin, dus doe ik het hier.
Zondagochtend na de dienst is het altijd gezellig om samen een kopje koffie te drinken. Daarbij is het contact met medebroeders en zusters voor mij heel belangrijk. Het is fijn als je een goed gesprek kunt hebben. Niet alleen om nieuwtjes uit te wisselen, maar ook om wat dieper op de dingen – zoals de preek – in te gaan. Maar juist als ik een goed contact heb met mijn gesprekspartner, gebeurt het…. Er komt een inbreker! Hij of zij breekt in in het gesprek en steelt zo mijn gesprekspartner en dus mijn contact (en ook wel eens mijn humeur). Meestal druip ik dan mokkend af. Alweer bestolen.

Zo zou het toch niet moeten zijn.
Inbreken is echt niet nodig. Je kunt ook even wachten. Er zijn vast wel anderen die om een praatje verlegen zitten. Dan kun je zonder in te breken toch een praatje maken.
Ik zou het in ieder geval zeer waarderen als er niet steeds bij mij ingebroken wordt.
En natuurlijk zal ik ook mijn best doen om niet bij een ander in te breken. Beloofd!

Tineke Postma

delen

Recommended Posts