Heer, waar dan heen?

Waar kunnen we nog heen in deze tijd?

Zoveel wegen zijn afgesloten of lopen dood. Zoveel deuren zitten op slot.

Tussen kinderen en ouders is soms alleen via een raam of een beeldscherm contact mogelijk. Opa’s en oma’s kunnen hun kleinkinderen alleen nog zien met 1,5 meter afstand er tussen. Al die mensen die in tehuizen wonen blijven verstoken van bezoek. En ze begrijpen er soms niets van.

Ook de kerkdeuren blijven gesloten.

Natuurlijk, de zon schijnt, de vogels zingen en de hele schepping komt op adem. Daar kunnen we volop van genieten. Maar toch….

Ineens lees ik dan in de krant wat er staat in Johannes 20: “Op de avond van de eerste dag van de week waren de leerlingen bij elkaar; ze hadden de deuren afgesloten (net als wij), omdat ze bang waren voor de Joden.” En dan staat er: “Jezus kwam in hun midden staan en zei: “Ik wens jullie vrede.”

Voor Jezus is geen enkele deur afgesloten. Hij komt overal binnen om ons zijn vrede te geven. En wij? Voor ons staat de deur van de troonzaal elke dag wagenwijd open. Dankzij Jezus mogen wij iedere dag bij Vader naar binnen lopen om Hem te aanbidden, met Hem te spreken en zijn zegen te ontvangen.

Ja, we leven in een moeilijke tijd. Ja, ik vind het heel moeilijk dat ik niet zomaar bij iedereen kan binnenlopen. Het is absoluut niet fijn dat we elkaar als gemeente niet meer kunnen ontmoeten op zondag. En soms, soms ben ik gewoon bang. Maar wat ben ik dankbaar dat ik op ieder moment van de dag bij de Vader mag komen. En dat ik zeker mag weten: Die deur zal nooit dicht zijn, wat er ook gebeurt.

Heer, waar dan heen?
Tot U alleen!
Gij zult ons niet verstoten.
Uw eigen Zoon
heeft tot Uw troon
de weg ons weer ontsloten.
(gezang 153)

Tineke Postma