Veranderingen

Veranderingen? Ik ben er gek op! Elke week een nieuwe verse bos bloemen. Elke dag wat anders eten… Immers ‘verandering van spijs doet eten’ …Een nieuwe generatie die volgens haar eigen normen en waarden zich ‘op zijne/hare wijs aandient’. Heerlijk gewoon!

Kort en goed wat zou het leven zijn zonder verandering… dat is geen leven (lett.)! Wat zou het betekenen als die honderd-miljard cellen bij mij niet elke dag zouden veranderen. Daarom snap ik niet dat mensen zo tegen veranderingen kunnen zijn. Echter, er is wel een ‘maar’.

Want als bijvoorbeeld mijn zorgpremie plotseling omhoog gaat, dan vind ik dat prima, maar mag ik dan wel even weten waarom dat nodig is en of er dan ook sprake is van verbetering? Dat basisprincipe geldt ook voor de kerk, echter dat ervaar ik niet altijd. Mag ik zo maar eens een paar dingen noemen die mij opvallen, veranderingen (die mij prima zijn), maar waarvan ik mij afvraag: waarom? En is deze verandering een verbetering?

Neem nu het volgende. Het ‘handje schudden’ tussen ouderling en predikant bij begin en eind van de dienst is vervangen door het overhandigen van de Bijbel. Die wisseling is zover ik mij herinner ontstaan bij het begin van de Corona-tijd. Dat er ook via de Bijbel lekker veel virussen konden worden overgedragen… Overigens moge dat ‘hand-geven’ vroeger een functie hebben gehad (daarmee werd duidelijk gemaakt dat de kerkenraad de dominee of de lekenbroeder had goedgekeurd) dat is van lang vervlogen tijden.

Even tussen twee haakjes, ik heb toen vaak gedacht “wat zouden die 2 tegen elkaar prevelen, zo van: kom op jo, je kan het….”. Of ….”maak er wat moois van…”. En aan het eind van de dienst: “goed gedaan jongen, je mag terug komen”. Hoewel… ik heb in het verleden diverse keren meegemaakt dat de ouderling weigerde de voorganger een hand te geven….want naar zijn! mening was dat een slechte preek. Je snapt wat een commotie dat toen gaf en ook dat de ouderling volkomen buiten zijn boekje ging.

Maar terug naar onze tijd: “wat had die handdruk eigenlijk te betekenen?” En nu zijn we dan in het ‘bijbel – overhandigen – tijdperk’ aangeland. En let daarbij op het ritueel….ouderling van dienst staat op het podium – voorganger komt trapje op – ouderling buigt minzaam naar de voorganger – overhandigt de Bijbel (soms prevelen ze wat tegen elkaar?) – ouderling daalt trapje af – de dienst kan beginnen. En bij het eind van de dienst alles in omgekeerde volgorde.

Begrijp mij goed, ik protesteer niet, maar vraag mij wel in alle gemoede af: wat is de zin van dit alles? Bang dat de voorganger de verkeerde vertaling hanteert? Hem op dat moment herinnert aan het feit dat wij verwachten dat Hij uit het Woord van God zal preken (dat zou niet best zijn als hij er pas op dat moment aan wordt herinnerd….). Ik blijf bij mijn stelling; ik ben gek op veranderingen, maar wil wel graag weten: waarom en waartoe? Misschien horen we de uitleg nog wel een keer. Oh…ik zie dat ik al weer ver over mijn limiet ben, maar ik heb er nog wel een paar hoor.

Kees Rienks